Widok poszarpanego i zranionego psa był czymś przerażającym. Nigdy dotąd nie widziałam jeszcze by pieski los był skazany na takie okrucieństwa.
- Dlaczego płaczesz? - zapytał, układając swoją sierść.
- To długa historia...- odpowiedziałam - Dlaczego jesteś taki zraniony?- spytałam- Boli cię?- i dotknęłam jego ramiena
-Jeszcze trochę tak, a to na skutek spaceru po Górach Zapomnienia- odpowiedział zacmucony
Uśmiechnęłam się, by może w ten sposób go pocieszyć
-A co cię tu sprowadziło, by nas obserwować?- zapytał z ciekawską miną
-W sumie to, nic, ale przepraszam, jeżeli to was uraziło...- powiedziałam z lekkim uśmiechem, odwróciłam się i ruszyłam do wyjścia z lasu
-Może jednak zostaniesz?- spytał pies. Zastała cisza. Odwróciłam się i podeszłam.
-Więc może się poznamy?- rzekł- Jestem Meversue, alę wolę jak mówią mi Mever- powiedział i podał zranioną łapę
-Cześć, Melisa- powiedziałam dając mu drżącą łapę
Mever?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz