Suczka bynajmniej dla mnie, dziwnie się zachowuje.
Niby pesymistka, jak to wszyscy o niej mówią a zachowuję się jak
optymistka a tym bardziej realistka. Chociaż brzydka nie jest, ale to
niczego nie zmienia. Nie zna mnie dobrze,więc nie ma żadnego plusa
związanego chodziaż ze znajomością.
- O czym myślisz? - spytała przyglądając się mi badawczo
Odwróciłem wzrok w jej stronę.
- O wszystkim i o niczym - powiedziałem całkiem normalnie,bez żadnych emocji.
Suczka pokiwała głową ze zrozumieniem, choć zdziwieniem na twarzy.
Nie jestem taki jak inni. Po prostu - widzę wszystko i nic. Czuję
wszystko i nic. Nie jestem w stanie wyrazić wszystkiego i niczego. Po
prostu.
- A dlaczego pytasz? - pytanie jak oddech wyparowało z moich ust
Dała po sobie poznać oznaki zakłopotania. Chwilę się wahała, co też nie uszło mojej uwadze.
- Tak...po prostu - spojrzała na mnie swymi jasnymi ślepiami
- Tak, po prostu? - pokiwała twierdząco głową
Znowu zaskakuję mnie swym zachowaniem. Po jakimś czasie znaleźliśmy się z
powrotem w centrum. Spojrzałem na Safirę, która szła wolno z obojętnym
wyrazem pyska.
- Pokazałaś mi Kryształową Tamę, więc chyba mogę już iść? - zwróciłem się do niej
Nie okazywała sprzeciwu, usiadła w słońcu i skineła głową.
Odeszłem więc w zamyśleniu. Po przejściu paru metrów dobiegł mnie znany głos.
- Poczekaj!
Odwróciłem się i pytającym wzrokiem spojrzałem na suczkę.
Safira?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz