Popatrzyłem w niebo i wzruszyłem ramionami.
- Jakoś tak wyszło - powiedziałem i zamknąłem oczy. Zaczął wiać północny wiatr.
- Wiesz. może wracajmy już do domu - mruknęła Coco.
- Chyba tak - wstałem i otrzepałem łapą kilka źdźbeł trawy. Na szczęście pociąg który jechał ze sfory wcześniej, właśnie wracał.
- Chodź - powiedziałem i wskoczyłam do otwartego wagonu. Coco skoczyła za mną. Jechaliśmy tak dobre parę minut, albo godzin. Zrobiło się ciemno, tylko wielki księżyc i małe gwiazdeczki świeciły na niebie. Oparłem się o wyjście i zacząłem patrzeć w gwiazdy.
Coco?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz