Pocałowałem ją by się nie martwiła. Dopóki nie ma wilkołaków jest pięknie. Może i nie jest najcieplej ale zachód słońca zawsze będzie olśniewający. Taki jak dzisiaj:
- No przyznać mogę że zachody słońca są tu piękne.-Położyła głowę na moim ramieniu.
- A nie mówiłem.- liznąłem ją po uchu.
- Ale tam był lepszy...-westchnęła.
Zasmuciłem się. Może nie potrzebnie wracaliśmy? Mogła tam zostać. Chcę żeby była szczęśliwa. Qet nadal miała trochę skwaszoną minę.
- Może chciałaś tam zostać?-zapytałem nieco przygnębiony.
Qetsiyah?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz