- A więc dobrze!- krzyknąłem.- Pójdziemy tam i zrobimy co zechcesz ale obiecaj że oddasz nam Rachel.
- Hahaha!!!- zaśmiał się złowrogo.- Okaże się. Może wam się to nie udać więc ta sunia zostanie ze mną!
- Nie dojdzie do tego.- zapewniałem.
Pocałowałem Rachel i szybko pobiegliśmy. Kolejne 4 godziny marszu i na miejscu. Musieliśmy jakoś wygonić wszystkich domowników jaskini Alf. Ni byliby zadowoleni widząc że rozkopujemy ziemię w jaskini.
- Jak my tam wejdziemy?!- zapytała Athena.
- Właśnie nie wiem...- powiedziała Suzzie.- Ale przecież my jesteśmy alfami!
Popukałem się w głowę. No przecież! Bałem się bo byłem sam z Atheną i Suzzie. Ale trzeba sobie jakoś radzić więc wskoczyłem do jaskini. Powiedziałem dla taty że Cheroon ich woła. Nie wiedziałem w jakiej sprawie mnie do nich posłał (jeżeliby to zrobił). Dlatego też wymyśliłem jakieś bzdury. Miałem nadzieję że pozbyłem się ich na jakąś godzinę. Ferraro, Snowy'ego i Coco jak zwykle nie było więc reszta z głowy. Teraz tylko kopać... Tylko gdzie to może być zakopane?! Ta jaskinia jest ogromnaaa! Zacząłem rozkopywać ziemię tuż przy wejściu. Nic. Obok posłania moich rodziców. Nic. Przy miejscu na jedzenie. NIC!!! Usiadłem i popatrzyłem na moje spuchnięte łapki. Wszystko było rozkopane... Oprócz... Pod moim posłaniem. Bez żadnych nadziei wstałem i zacząłem kopać. Sezamka i Ath mi pomogły. Nagle zahaczyłem łapą o coś twardego. Szybko wyjąłem malutką skrzynię.
Była zamknięta. Szybko sięgnąłem po wisiorek mamy. Był to malutki kluczyk. Wszyscy zawsze mówią że on nic nie otwiera i ponoć Alfy go odziedziczają. Wziąłem go i ostrożnie przekręciłem małe zawiasy w skrzyni. Pasował idealnie! Otworzyła się a w środku była mapa i 5 diamentów... Nagle zjawił się Theo.
- Co wy tu robicie?- zapytał.
- Chodź tutaj szybko!- krzyknąłem.- Spójrz!
- Do czego to jest?!- zapytał.
- Rodenhur uwięził Rachel i mówił że w jaskini Alf jest skrzynia. Odkopaliśmy ją i to znaleźliśmy... Ale do czego to jest?- zamyśliłem się.
Theo? Athena? Suzzie?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz