- No wiesz, tato. Teraz jakoś mało czasu nam poświęcacie.
- Nie prawda, a poza tym jesteście już dorośli. Musicie być samodzielni.
Też coś. Będzie mi prawić jakieś nauki.
- Jak będziemy mieć rodzeństwo to już w ogóle się chyba do nas nie odezwiecie.
Na horyzoncie zobaczyłem mamę. Podeszła do mnie i usiadła. Patrzyła mi głęboko w oczy.
- Kochamy Was wszystkich po równo. Ty, Coco i Snowy byliście, jesteście i będziecie naszymi dziećmi - powiedziała mama.
Potem mnie przytuliła. Już nie byłem taki zły i nawet trochę zacząłem się cieszyć na wieść o rodzeństwie.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz