Weza oddalił lekko swój pysk i spojrzał na Nesty, która patrzyła na niego lekko nieprzytomnym wzrokiem. Ten cichi westchnął i przekręcił łeb w lewo, próbując ukryć kilka łez, które spłynęły mu po pysku.
–Honey i Alana cały czas tu są– wskazał pyskiem Husky i Collie, które rozmawiały ze sobą. –Mów gdy poczujesz skę gorzej– mruknął i delikatnie położył jej pysk na barku.
–Tak– usłyszał cichutką odpowiedź, wydobywającą się z ust Nesty. Pies wstał i podszedł do Collie.
–Alana?– Weza spojrzał na nią poważnie, a suka odwróciła do niego łeb. –Czy... Czy Nesty od dawna jest chora?
–To nie jest wykluczone– Alana pokiwała parę razy łbem. –Tylko najwyraźniej dopiero nie dawno ta choroba się rozwinęła– ściszyła głos, widząc wchodzące szczeniaki.
–A co z zasłabnęciem Charlie? Choroba Nesty ma na to jakiś wpływ?– zerknął na sunię, która rozmawiała z siostrą.
–Bardzo możliwe, że któreś ze szczeniaków ma tą chorobę. Tylko zależy jeszcze jaka to choroba. Czy da się ją przenieść przez geny– mruknęła, po czym położyła łapę na barku Wezy. –Lecz najpierw musielibyśmy zbadać wszystkie szczeniaki– powiedziała, na co Weza pokiwał głową. Pies spojrzał na szczeniaki, po czym wysłał je na badania. Spokojnie powrócił do partnerki i usiadł obok niej.
–Ja-jak się czujesz?– spojrzał na nią kątem oka.
Nesty?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz