Ksywka: Nie posiada. Imię mu w zupełności wystarczy.
Głos: Motohiro Hata
Rasa: Malinois
Wiek: 3 lata
Płeć: Jak wymieniono na początku, jest to samiec.
Stanowisko: Lekarz. Od dziecka zagłębiał się w tajniki pomocy innym. Owa praca również idealnie pasuje do jego charakteru.
Rodzina: Cały czas w pamięci ma swoich rodziców. Stanowią dla niego wzór do naśladowania. Nie są obecnie gdzieś w niebie. A na tym świecie nie posiada żadnej rodziny. Ani ojciec, ani matka nie posiadali rodzeństwa, więc obecnie jest sam jak palec.
Ciekawostki: Akira nie jest zbyt ciekawym psem. Dosyć podobny do innych w tym psim społeczeństwie. Ma jednak coś co lubi robić. Od czasu do czasu lubi się porwać chwili i nabazgrolić coś. O dziwo, jego "bazgroły" często ładnie wyglądają.
Partner: Nie posiada obecnie bratniej duszy.
Charakter: Akira jest przede wszystkim optymistą i nigdy się nie zraża. Wielki optymista, nie przejmuje się opinią innych i zawsze musi wtrącić swoje zdanie. Szanuje również wypowiedzi innych, jednak gdy uważa, że się mylisz, nie pominie tego. Uparty jak osioł, zdeterminowany dąży do swoich celów. Lubi się również dzielić nimi z innymi. Wierzy, że każdy ma jakieś marzenie i próbuje pomóc. Właśnie, Akira, to najbardziej pomocny pies z jakim miałeś okazję się poznać. Zawsze rzuci wszystko co robi na bok, byleby tylko pomóc.
Wesoły. Posiada wysokie poczucie humoru i zawsze na jego twarzy można zauważyć wielki uśmiech. Lubi także opowiadać, czasami suche, dowcipy. Ma dystans do siebie, lubi śmiać się ze swoich wad. Jednak w na stronie próbuje zmieniać lub przykrywać swoje niedoskonałości.
Beztrosko często pakuje się w kłopoty, co jednak mu nie przeszkadza. Lubi zwracać na siebie uwagę robiąc, według niego, śmieszne rzeczy. Nigdy się nie gniewa, a obelgi puszcza po mimo uszu. Nie obrazi się jednak gdy ktoś wymyśli mu przezwisko, pasujące do jego osoby.
Jest psem, który na smutne rzeczy, od razu reaguje płaczem. Bardzo łatwo się wzrusza. Jeśli opowiesz mu historię swojego życia, nie zdziw się, jeżeli polecą mu łzy i przytuli Cię mocno. Taki już jest i nie wstydzi się tego.
Historia: Będzie to historia o małym, dosyć nieudacznym na początku szczeniaku, który... nie, nie zmienił się na wielkiego i szanowanego psa. Nadal jest tym samym fajtłapą. Początki oczywiście nie były łatwe. Urodził się w sforze. Nie pamięta jakiej, jednak jej nazwy nie trzeba pamiętać. Miał wspaniałych i kochających rodziców, którym jednak nie dane im było oglądać jak Akira dorastał. Szczeniak urodził się pod czas wojny. Jego rodzice - wojownicy, zmuszeni byli walczyć i niestety oddać życie za sforę. Młody Akira nie pojmował co się dzieje w sforze i dlaczego mimo zakończenia wojny jego rodzice nie powracali. Pierwszy rok życia nie był dla niego przyjemny, jednak przeżył go z uśmiechem na pysku. Wszyscy znajomi jego, a także jego rodziców momentalnie zapomnieli o jego istnieniu. Próbował zwracać na siebie uwagę poprzez psikusy, jednak sprowadziło to na niego złą sławę. W końcu, przez swoje wybryki stał się kozłem ofiarnym sfory. Wszystkie przewinienia składano na niego. Sumiennie odbywał wszystkie kary, nie żałując przy tym uśmiechu. Przez kolejny rok pomógł mu przebrnąć Kai - najlepszy przyjaciel. Poznał go przez przypadek. Po prostu raz, gdy odbywał swoją karę wpadł na niego. Kai był psem w tym samym wieku co Akira. Był większy oraz silniejszy, ponieważ był to doberman. Rozsądny i sprawiedliwy zawsze wstawiał się i bronił Akirę. Można by teraz przyczepić się do ich przyjaźni, że byli przyjaciółmi tylko dlatego, aby Akira nie był więcej pomiatany. Pies bardzo sobie cenił znajomość Kaia. Czuł, że zawsze może mu się zwierzyć, co działało również w drugą stronę. Niestety, Akira nie miał szczęścia. Kai podzielił los rodziców naszego bohatera. Tym razem pies wiedział co stało się z przyjacielem, jednak i tym razem starał się stłumić ból i dalej iść z uśmiechem. Niestety nie było to takie łatwe, przez co, gdy Akira miał około dwóch i pół lat opuścił sforę oraz niemiłe z nią wspomnienia. Kilka miesięcy samotności zupełnie wystarczyły, aby Akira powrócił do normalnego stanu. Owa samotność niestety zaczęła mu zbyt doskwierać, dlatego zaczął poszukiwać sfory, gdzie mogli by go przyjąć. Na szczęście na jego drodze pojawiła się Sfora Psiego Uśmiechu do której nie omieszkał nie dołączyć.
Upomnienia: ZERO DORIME (:
Kontakt: Kordła ♥
Partner: Nie posiada obecnie bratniej duszy.
Charakter: Akira jest przede wszystkim optymistą i nigdy się nie zraża. Wielki optymista, nie przejmuje się opinią innych i zawsze musi wtrącić swoje zdanie. Szanuje również wypowiedzi innych, jednak gdy uważa, że się mylisz, nie pominie tego. Uparty jak osioł, zdeterminowany dąży do swoich celów. Lubi się również dzielić nimi z innymi. Wierzy, że każdy ma jakieś marzenie i próbuje pomóc. Właśnie, Akira, to najbardziej pomocny pies z jakim miałeś okazję się poznać. Zawsze rzuci wszystko co robi na bok, byleby tylko pomóc.
Wesoły. Posiada wysokie poczucie humoru i zawsze na jego twarzy można zauważyć wielki uśmiech. Lubi także opowiadać, czasami suche, dowcipy. Ma dystans do siebie, lubi śmiać się ze swoich wad. Jednak w na stronie próbuje zmieniać lub przykrywać swoje niedoskonałości.
Beztrosko często pakuje się w kłopoty, co jednak mu nie przeszkadza. Lubi zwracać na siebie uwagę robiąc, według niego, śmieszne rzeczy. Nigdy się nie gniewa, a obelgi puszcza po mimo uszu. Nie obrazi się jednak gdy ktoś wymyśli mu przezwisko, pasujące do jego osoby.
Jest psem, który na smutne rzeczy, od razu reaguje płaczem. Bardzo łatwo się wzrusza. Jeśli opowiesz mu historię swojego życia, nie zdziw się, jeżeli polecą mu łzy i przytuli Cię mocno. Taki już jest i nie wstydzi się tego.
Historia: Będzie to historia o małym, dosyć nieudacznym na początku szczeniaku, który... nie, nie zmienił się na wielkiego i szanowanego psa. Nadal jest tym samym fajtłapą. Początki oczywiście nie były łatwe. Urodził się w sforze. Nie pamięta jakiej, jednak jej nazwy nie trzeba pamiętać. Miał wspaniałych i kochających rodziców, którym jednak nie dane im było oglądać jak Akira dorastał. Szczeniak urodził się pod czas wojny. Jego rodzice - wojownicy, zmuszeni byli walczyć i niestety oddać życie za sforę. Młody Akira nie pojmował co się dzieje w sforze i dlaczego mimo zakończenia wojny jego rodzice nie powracali. Pierwszy rok życia nie był dla niego przyjemny, jednak przeżył go z uśmiechem na pysku. Wszyscy znajomi jego, a także jego rodziców momentalnie zapomnieli o jego istnieniu. Próbował zwracać na siebie uwagę poprzez psikusy, jednak sprowadziło to na niego złą sławę. W końcu, przez swoje wybryki stał się kozłem ofiarnym sfory. Wszystkie przewinienia składano na niego. Sumiennie odbywał wszystkie kary, nie żałując przy tym uśmiechu. Przez kolejny rok pomógł mu przebrnąć Kai - najlepszy przyjaciel. Poznał go przez przypadek. Po prostu raz, gdy odbywał swoją karę wpadł na niego. Kai był psem w tym samym wieku co Akira. Był większy oraz silniejszy, ponieważ był to doberman. Rozsądny i sprawiedliwy zawsze wstawiał się i bronił Akirę. Można by teraz przyczepić się do ich przyjaźni, że byli przyjaciółmi tylko dlatego, aby Akira nie był więcej pomiatany. Pies bardzo sobie cenił znajomość Kaia. Czuł, że zawsze może mu się zwierzyć, co działało również w drugą stronę. Niestety, Akira nie miał szczęścia. Kai podzielił los rodziców naszego bohatera. Tym razem pies wiedział co stało się z przyjacielem, jednak i tym razem starał się stłumić ból i dalej iść z uśmiechem. Niestety nie było to takie łatwe, przez co, gdy Akira miał około dwóch i pół lat opuścił sforę oraz niemiłe z nią wspomnienia. Kilka miesięcy samotności zupełnie wystarczyły, aby Akira powrócił do normalnego stanu. Owa samotność niestety zaczęła mu zbyt doskwierać, dlatego zaczął poszukiwać sfory, gdzie mogli by go przyjąć. Na szczęście na jego drodze pojawiła się Sfora Psiego Uśmiechu do której nie omieszkał nie dołączyć.
Upomnienia: ZERO DORIME (:
Kontakt: Kordła ♥
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz